ADİL AŞK, ADİL SEVGİ

Yazar Asya Yalçınkaya - 8 Haziran 2022

“Aşk neden kötü, sevgi iyi bir şeydir?” demiş Osamu Dazai.

Tabii ki daha çok küçüğüm, bu konuları tamamen anlayabilecek tecrübem ve donanımım yok. Ancak anladığım ve yaşadığım kadarıyla düşüncelerimi yazıya dökmeye çalışacağım.

Kimsenin tamamen kendini unutarak başkasına “aşık” olduğuna inanmamışımdır. Aşk bencil bir şeydir. Gurur ile karıştığında ise iyice karmaşıklaşır. Öncelikle bence herkesin belirli bir gurur çerçevesi ve bu çerçevenin katı kuralları olduğundan hemfikir olmalıyız. Çoğu insan da bu çerçevenin o katı sınırlarını aşmaktan korkar, çünkü zarar görmek istemezler. İnsanlar gururlu olmayı bir kendini koruma mekanizması olarak kullanır.

Aşkta kimse karşı tarafı düşünmez. Ne kadar karşı tarafın iyiliği istenebilse de sonuç her zaman insanın kendisine çıkar. Örnek olarak en kolayından mutluluğu anlatabilirim. Bir insan partnerini mutlu etmek ister, bu arzunun ise birkaç çıkış yolu vardır:

a. Karşıdaki insana “güzel” duygular beslediği için onun mutlu olmasını ister. Partnerinin mutlu olması kendisini mutlu eder. Aynı şekilde üzgün olması da üzgünlüğe yol açar. İşte bu nedenle mutlu, huzurlu ve rahat vicdanlı olabilmek için partnerini mutlu etmeye çalışır.

b. Başka insanları mutlu etmenin insanı yücelten, iyi bir insan yapan veya sadece “iyi bir insan olmanın” -biraz yalandan- göstergesi olduğunu düşünür. 

Peki gurur burada hangi rolde oyuna girer? Benim kesin fikrim gururun bir engelleyici olmasıdır. İnsanlar komfor alanlarının dışına çıkmak istemezler. Çoğunluk birinin peşinde koşmak istemez, isteseler bile bunu gerçekten hayata geçiren nadir insan vardır. Aslında gurur toplumun dayattığı; bazen cinsiyet, bazen yaş ve birçok farklı konum rolleridir. İnsanlar çoğunlukla herkes ayağına gelsin, kendisi kimseye gitmesin de “çaresiz ya da küçük duruma” düşmesin isterler. Peki neden, örnek olarak, ilk adımı atmak rezilliktir? Niye biri için uğraşabilmek “kendine saygısızlık”tır? İşte tam da bu yüzden ‘aşk’ kötü bir şeydir veya öyle söylenir. Lakin sevgide böyle bir şey yoktur. Ne ilk adım sorunsalı, ne ayağıma gelsin vardır. Birini gerçekten severseniz -özel veya olmayan arkadaşlıklarda- ilk adım atmaya korkmazsınız. Sevdiğiniz biri ile konuşmaya çekinmezsiniz, aksine onlarla konuşmayı seversiniz. Fakat insanlar “aşık oldum” diye iddia ettiği insanlara kötü davranırlar. “Benim de belirli bir gururum var.” Deyip zarar görmekten kaçınırlar. Ancak sevgi zarardan korkmaz. Bu yüzden hayat boyunca uğuruna bir sürü şey yapabileceğiniz partnerlerden çok arkadaşlıklarınız olur.

Yan etkilere gelir isek, ikisi de birçok yan etkiye sahiptir. Ancak sevgi en az negatif kadar pozitif duygular da barındırır içinde. Fakat ‘aşık olduğumuzu’ iddia edince iyi hissetmez çoğunluk. En başta dediğim gibi, yeterince tecrübem olduğunu düşünmüyorum lakin benim gözlemlerim bu yönde. Aşk adil değildir, karşılığı yoktur ve hisler hiçe sayılır. Sevgi ise vicdan içerir, bu yüzden adil veya eşit olabilir ancak aşk ne adil ne de eşit olur. Aşk vicdan içermez; bencil bir şekilde insanı ve etrafındaki herkesi yavaş yavaş öldürür. Ciddi fiziksel ve ruhsal sorunlara yol açabilir. En yakın örneği ise, bu duyguların sonucunda yaygın bir şekilde oluşan, depresyondur. Bunun hakkında da kendi tecrübelerime dayanarak konuşabilirim fakat profesyonel değilim o yüzden yanlış bilgi vermek istemem.

bkz:https://ocakmedya.com/wp-content/uploads/2020/08/yc3bcklenecek.jpg